Aan niemand opgedragen, door Peter Motte

recensent: Hans Kilian

onder auspiciën van De voormalige Tijdlijn en Vertaalbureau Motte

DRAMMEN OP STENEN DIE TEKENS KOPPIG VERTEREN

door Hans Kilian

Peter Motte (Geraardsbergen, 1966) is vertaler uit het Engels, Frans en Duits. Jarenlang was hij de uitgever/redacteur van het inmiddels opgeheven tijdschrift "De Tijdlijn". Een blad dat gespecialiseerd was in SF, Horror en Fantasy. Thans is het voormalige tijdschrift nog te vinden als nieuwsgroep op:
http://groups.yahoo.com/group/detijdlijn
Zelfs schreef Motte ook SF-verhalen en dergelijke zoals "De Verkoop". In 2003 ontdekte hij zichzelf als dichter naar aanleiding van een haiku-wedstrijd en publiceerde "Ik ben geen boeddhist" bij Het Zinkend Schip. In 2007 wil hij het echter op eigen kracht proberen en komt met "Aan niemand opgedragen" een cyclus van dertien gedichten, bewust uitgegeven op crème-kleurig papier op oblong-formaat, voor de prijs van 6 euro.
Men kan poëzie globaal genomen onder meer indelen in open, verstaanbare en in meer gesloten, hermetische poëzie. Mottes verzen bewegen zich daar enigszins tussenin, al neigen ze naar het geslotene. In ieder geval dient men de gedichten meermaals te lezen, voordat men er een zekere greep op krijgt. De versregels steunen voor een belangrijk deel op persoonlijke associaties, of leunen op de klanken en de betekenissen van de gebruikte woorden zelf. Men treft in de bundel dan ook veel stafrijm aan. Inhoudelijk heeft de poëzie wat getogends; er is althans sprake van een zekere boodschap of invalshoek, waar men toch net geen vinger achter kan krijgen. Sommige mensen willen poëzie altijd ook begrijpen, maar Hans Verhagen zei al: "Men moet poëzie over zich heen laten komen als muziek."
Hoewel "Aan niemand opgedragen" een taalgevoelige en redelijk geoefende indruk maakt, zijn diverse strofen toch soms niet muzikaal genoeg en niet altijd even evocatief. W. F. Hermans rekende dichter altijd af op het aantal "dichterlijke regels" en bewonderde daarom Martinus Nijhoff, vooral diens "Awater." Er staan zeker dichterlijke regels in als "geen sporen waadt de man door het water" en "donderkoppen drammen op de botten/in de poel wiegen boeien in rode bouillon", maar hij gebruikt ook veel abstracte woorden. Peter Motte heeft het begrip "cyclus" vrij opgevat, want verscheidene verzen lopen ondanks de nummering toch door. Het is dus feitelijk een lang gedicht, redelijk geslaagd, maar althans naar mijn smaak wat te weinig concreet en beeldend. Doch zelf heb ik in de loop van de jaren een lange weg van min of meer surrealistische naar meer expressionistische poëzie afgelegd.
Peter Motte, Aan niemand opgedragen, De Voormalige Tijdlijn Abdijstraat 33, B-9500 Geraardsbergen 2007 (6 euro).
E-mail: peter.motte@skynet.be
http://users.skynet.be/peter.motte/de.tijdlijn
(422 woorden)
Noot van de redactie: de bundel "Aan niemand opgedragen" is uitgeput.
De Tijdlijn * Welkomstpagina